Léon Hanssen publiceert monumentaal werk over Mondriaan

Persbericht, 5 maart 2015

In het Interbellum ontwikkelde Mondriaan zijn klassieke abstracte schilderstijl, gekenmerkt door zwarte verticale en horizontale lijnen en vierkante vlakken in de primaire kleuren of in zwart, wit of grijs. Behalve de biografie van Mondriaan levert het boek een treffend beeld van het Interbellum, tot Hitler in januari 1933 aan de macht kwam en de speelruimte van de cultuur dramatisch werd ingeperkt.

Hanssen laat zien hoe bezeten Mondriaan, een Einzelgänger, was van schilderen. Alles in zijn studio, maar ook in het dagelijks leven moest in harmonie met elkaar zijn. Hanssen kreeg als eerste toegang tot de zeer uitgebreide correspondentie van de schilder en baseerde zich ook op herinneringen van vrienden en collega's.

Het boek vormt het eerste resultaat van een langdurige samenwerking van de auteur, Tilburg School of Humanities, Centacon en andere externe sponsoren in het Mondriaan onderzoek.

Prof. dr. Léon Hanssen (Kerkrade 1955) studeerde Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Hij promoveerde hij op de studie Huizinga en de troost van de geschiedenis. In opdracht van het Prins Bernhard Cultuurfonds schreef hij een tweedelige biografie van Menno ter Braak, waarvoor hij de Busken Huet-prijs en Henriëtte de Beaufort-prijs ontving. Over de dichteres M. Vasalis publiceerde hij de monografie Een misverstand om in te geloven (2006).

Hanssen werd met ingang van 1 januari 2013 benoemd tot bijzonder hoogleraar Life Writing and Cultural Memory. Hij richt zich op de interactie tussen levensverhaal en cultureel geheugen. Mensen (en culturen) zijn voortdurend bezig met het oproepen en opslaan van inhouden uit/in hun culturele geheugen, op allerlei verschillende manieren. Dit geheugen speelt een belangrijke rol bij het vaststellen van ons levensverhaal. Andersom dragen onze persoonlijke levensverhalen weer op significante wijze bij aan het culturele geheugen.