Slavernij in Libië georganiseerd door ‘fixers’ – onderzoek Tilburg University bevestigt CNN rapportages
Persbericht 1-12-2017 - Wetenschappelijke onderzoekers van Tilburg University zijn tot de conclusie gekomen dat slavernij in Libië onderdeel uitmaakt van een groot netwerk van mensenhandel waarin ‘fixers’ – tussenpersonen - samenwerken met hoge functionarissen in Afrika en Europa. CNN meldde twee weken geleden dat Afrikanen worden verkocht op slavenmarkten in Libië.
In de afgelopen maanden hebben de onderzoekers 50 interviews gehouden met vluchtelingen die vastzitten in Libië, om te analyseren hoe de situatie in Libië zich ontwikkelt. Ze vonden dat er in Sebratha (vlakbij Tripoli) in één detentiecentrum alleen al 1.500 Eritrese vluchtelingen zaten. Op basis van wat ze in kaart hebben kunnen brengen, schatten de onderzoekers in dat er 10.000 Eritreeërs vastzitten in verschillende detentiecentra in Libië. De detentiecentra bestaan uit scheepscontainers waarin zo’n 160 personen per container worden vastgehouden. De meeste slachtoffers lijden aan diarree en huidaandoeningen, en er zijn veel onbegeleide minderjarigen en vrouwen met kinderen. Ze krijgen geen medische behandeling.
Van Sinai naar Sudan en Libië
De onderzoekers concluderen dat de situatie in Libië deel uit maakt van een veel groter netwerk van mensenhandel en slavernij. In een boek dat verscheen in maart 2017 waarschuwen de onderzoekers voor excessen in Libië, omdat mensenhandel voor losgeld zich heeft verspreid vanuit Egypte en Sudan naar Libië. Uit interviews met vluchtelingen die vastzitten in detentiecentra in Libië kwam naar voren dat concurrerende netwerken van mensenhandelaars de vluchtelingen dwongen om te smeken om losgeld, en dat seksueel geweld daarbij wijdverspreid is.
“Een nieuwe vorm van mensenhandel voor losgeld heeft zich in de afgelopen jaren ontwikkeld”, concludeerde Mirjam van Reisen, die het onderzoek leidt. “Vluchtelingen worden verkocht en doorverkocht, terwijl ze worden gedwongen om bij hun familieleden over de hele wereld via hun mobiele telefoon te smeken om losgeld om hen te bevrijden. Het losgeld kan oplopen tot duizenden dollars. In Europa zijn vluchtelingen genoodzaakt om bij te dragen aan zulke losgeldbedragen om te helpen de mensen die worden vastgehouden in Libië en Sudan te bevrijden. ‘Fixers’ of tussenpersonen werken samen met onderdelen van overheden.”
“Uit de interviews blijkt dat vluchtelingen wanhopig en zwaar getraumatiseerd zijn,” concludeert Meron Estefanos, die het grootste deel van de interviews heeft gehouden. “Een meerderheid van de vluchtelingen in Libië zijn Eritrea ontvlucht. Ze zijn bang om gedeporteerd te worden. In Eritrea moeten ze vrezen voor hun leven. In elke groep zitten er minstens zo’n 6 a 7 Eritrese vluchtelingen die zo getraumatiseerd zijn dat ze geen conversaties meer kunnen houden, volgens het onderzoek.”
Deze praktijken leidden eerder tot veilingen van vluchtelingen in Sinaï (Egypte), waarover de onderzoekers in 2014 publiceerden. Volgens de onderzoekers verspreidden de praktijken zich snel naar Sudan en Libië nadat het stopte in Sinai. De onderzoekers zeggen dat dezelfde bemiddelaars en fixers van de mensenhandel hierbij betrokken zijn.
Noot voor de pers
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met prof. Mirjam van Reisen, tel. 0032479468690
Voor de rapporten zie onder meer:
Van Reisen, M. & Mawere, M. Human Trafficking and Trauma in the Digital Era. Langaa. Mabenda. Beschikbaar op:
https://www.amazon.com/Human-Trafficking-Trauma-Digital-Era/dp/99567648…
Van Reisen, M., Rijken, C. & Estefanos, M. The Human Trafficking Cycle: Sinai and Beyond. Wolf Legal Publishers. Nijmegen. Beschikbaar op:
https://www.researchgate.net/publication/267034702_The_Human_Traffickin…
Van Reisen, M. & Rijken, C. Sinai Trafficking: Origin and Definition of a New Form of Human Trafficking. Social Inclusion. 3 (1), 113 – 124. Beschikbaar op: