Familiebedrijven en private-equity partijen: een opbloeiende nieuwe liefde?

Familiebedrijven en private-equity partijen: een opbloeiende nieuwe liefde?

Niels Govers & Remco Daal

Een nieuwe relatie aangaan is spannend. Zeker als de partner er een is uit een onbekende hoek. Familiebedrijven en private equity vormen steeds vaker zo’n koppel. Waar de voorkeur van familieondernemingen van oudsher uitgaat naar zoveel mogelijk met eigen vermogen financieren, zien we dat familiebedrijven steeds meer openstaan voor andere financieringsvormen.

Daarnaast zien we familiebedrijven en private equity partijen in toenemende mate samenwerken in- en rondom opvolging binnen familiebedrijven.

In familiebedrijven is de overdracht naar de kinderen namelijk niet meer zo vanzelfsprekend als het voor de eerste naoorlogse generaties was. De wereld waarin deze babyboomers hun opgebouwde onderneming overdragen, is niet meer dezelfde. De complexiteit van het bedrijfsleven is toegenomen en transparanter geworden; disruptie van markten is aan de orde van de dag. We spreken nogal wat ondernemers die zich afvragen of ze hun kinderen zo’n verantwoordelijkheid wel in de schoenen willen schuiven – en of de kinderen die schoenen wel kunnen dragen. Kortom van beide kanten, zowel vanuit de ouders als vanuit de kinderen, is het automatisme dat de kinderen het familiebedrijf voort gaan zetten niet meer in de volle breedte aanwezig.

Net zo goed zien we dertigers en veertigers in ondernemende families die hun ambities graag buiten het familiebedrijf waarmaken. Of juist grote ambities met het bedrijf hebben, waar ze graag een ervaren partner bij betrekken. De verkoop van een deelbelang komt dan snel dichtbij. En juist de private-equitypartijen gedragen zich meer en meer als strategische meedenkende partners in plaats van afstandelijke berekenende geldschieters.

In de wereld van private equity is ook weinig meer hetzelfde. Er is veel geld om te investeren, waardoor prijzen van investeringen stijgen en rendement behalen een andere aanpak vergt. Daarom richten private-equityhuizen zich steeds meer op strategische en operationele verbetering van de bedrijven waarin ze investeren. En laat nu juist op die punten veel kansen liggen bij familiebedrijven. Dit soort ondernemingen kenmerkt zich door solide ondernemerskwaliteiten en een focus op de lange termijn. Er zijn er nogal wat die daarmee prachtige marktposities hebben bemachtigd, maar om verder te groeien is meer nodig.

Het komt vaak voor dat familiebedrijven soms nog huiverig zijn, vrezend voor controleverlies en een aantasting van de kernwaarden als ze samen gaan werken met een private-equityclub :bindingsangst. Precies dat moeten dus de gespreksonderwerpen zijn bij de zoektocht naar die partner. Dus niet alleen: wat voor professionalisering en groei kunnen tot stand worden gebracht? Maar ook met welke governanceprincipes zorgen we voor de juiste balans tussen ondernemerschap en controle? Dit neemt de laatste obstakels weg voor een nieuwe, vruchtbare relatie