‘Het normale terugbrengen, is je grootste toevoeging’

Ellen Dreezens was vier toen haar moeder overleed. Een zware periode vol pijn en verdriet voor het toen jonge meisje. ,,Ik weet nog hoe eenzaam en ontredderd ik toen was”, vertelt een inmiddels 37-jarige Ellen. ,,Het was bij ons thuis destijds niet altijd even leuk.” Een lichtpuntje in de duisternis was haar tante, Ellens grote steun. ,,Wanneer ik verdriet had, kroop ik bij haar op schoot. Of ze maakte me aan het lachen. Bij mijn tante kon ik mezelf zijn.” Zo’n volwassene, een door Ellen zogenoemde ‘hulp-volwassene’, wenst de Bossche coach en docent aan Tilburg University ieder kind toe. Met haar ‘Doorleefboek’, dat komend voorjaar zal verschijnen, biedt ze rouwende kinderen van 6 tot en met 10 jaar en hulp-volwassenen handvatten om het verdriet van het kind te verwerken. ,,Ze gaan samen op een leuke manier aan de slag.”

Doorleven

Rouwen krijgt in onze samenleving volgens Dreezens niet de plaats die het verdient. ,,We hebben het idee dat alles na drie maanden weer goed moet gaan”, aldus de docente. ,,En dat je het in de loop der tijd wel vergeet. Maar vergeten, dat doe je niet; rouwen is nooit ‘klaar’ of ‘af’.

Het verdriet moet een goede plek krijgen in je leven.” Deze en vele andere lessen wil Ellen haar lezers in haar boek meegeven. ,,Het is voor een volwassene niet gemakkelijk om in te schatten hoe je met een rouwend kind omgaat”, vertelt ze. ,,Dit boek staat vol met handige informatie en oefeningen. Wat te doen als het kind boos is, hoe bepaalde emoties tot stand komen, noem maar op.” Ellens belangrijkste tip: je hoeft niet altijd iets te doen. ,,Denk niet dat je het kind mee moet nemen naar de Efteling om het maar leuk te hebben. Wie weet zit hij wel veel liever bij jou thuis op de bank. Ik denk: hoe gewoner, hoe beter. Ze voelen zich al zo anders en raar. Juist het normale terugbrengen, is je grootste toevoeging.”

Hoe moet je rouwen?

Voor rouwende kinderen:
1. Wees niet bang voor de dingen die je voelt. Rouw hoort bij het leven.
2. Er is niet één manier om met rouw om te gaan. Ieder doet het op zijn eigen manier.
3. Vragen om hulp is niet raar. Het is zelfs heel belangrijk als je verdrietig bent.

Voor de hulp volwassene:
1. Je hoeft geen professional te zijn om een kind te ondersteunen. Wees niet bang om het fout te doen. Jouw kracht zit in je betrokkenheid en liefde voor het kind.
2. Kijk ook naar andere emoties dan huilen en verdriet. Ook boosheid hoort bij het rouwproces.
3. Neem de tijd voor het Doorleefboek. Liever één hoofdstuk per maand dan één per week.

Dit interview verscheen in het regiokatern Tilburg van het Brabants Dagblad van 31 juli 2017. Ellen werd geïnterviewd door Sabine Doevendans.

Lees hier meer over Ellen's werk als rouw- en verliescoach.