Campus - Studium Generale - Epic Poetry Party

Ton Linden

Toen Ton Linden op 24 januari 2007 aangesteld werd als eerste campusdichter van Tilburg University, was hij een 54-jarige student. Hij wilde deskundig worden op het gebied van zorg, ethiek en beleid. Dichten had hij altijd al gedaan, als scholier, als student en later als docent voor de klas.

Ton begon zijn loopbaan als student wiskunde aan de universiteit van Nijmegen. Daar ontdekte hij via een bijvak de sociale filosofie, een richting die beter aan bleek te sluiten bij zijn sociaal bewogen aard.

Van de switch van het getal naar het woord heeft hij nooit spijt gehad. Spelen met woorden en het doorgronden van hun vaak verloren speciale betekenissen is voor hem nog steeds een dagelijkse bezigheid.

Bij het afscheid van Robert Hijmans hij heeft mogen spelen
jaar na jaar;
met een kwistig gebaar
heeft hij geen kleine kamertjes
maar complete gebouwen gestrooid
en nu
nu lijkt het
alsof hij afscheid neemt
hij heeft de dierentuin nog gekend, mevrouw
de katholieke hogeschool nog gekend, meneer
grond geruild in de Warande
zelfs kooien gebouwd voor apen, ratten en duiven
voor psychologen
dat waren nog eens tijden, meneer, mevrouw;
en nu
nu lijkt het
alsof hij afscheid neemt
een man met een hart
een hart waarmee hij denkt
omdat je ook moet weten
waarom je bouwt;
emotie is bouwen voor hem
het hoofd in de wolken
en de voeten in de grond
en nu
nu lijkt het
alsof hij afscheid neemt
het is waar:
hij gaat weg
de bouwkeet, de laarzen
de geur van cement, ook de helm
waren al verdwenen achter notities
de laatste bouwer gaat weg;
een plantsoen blijft
dat zijn naam draagt
en nu
nu lijkt het
alsof hij afscheid neemt
maar wie neemt nu afscheid van zijn kinderen
omdat hij jarig is, omdat hij ouder wordt,
met pensioen gaat
dat kun je geen afscheid noemen
en wij,
wij die achterblijven
blijven steeds omhuld door zijn aanwezigheid
bewegen ons in zijn ruimhartigheid
en dat kun je geen afscheid noemen
zijn ziel heeft hier een plek gevonden
zo kunnen we
- als we dat willen -
onze hand leggen op zijn bestaan
en al wandelend over zijn Esplanade
hem blijvend ontmoeten

Ton Linden - 2007