Bart van Popering
Bart van Popering is donderdag 30 januari verkozen tot campusdichter 2020 van Tilburg University. Met zijn ode aan de eenzame ‘campusvis’ maakte hij zowel bij het publiek als bij de jury veel indruk. De avond werd muzikaal begeleid door singer-songwriter Flemming Viguurs.
Bron: Univers
Een ode aan de eenzame vis in het Waterbassin voor het academica gebouw
Dit is een ode aan de eenzame vis in het waterbassin voor het academica gebouw
Een vis, die met niemand om zich heen, die zijn vissen pijn zou begrijpen
Door het leven blijft drijven
Die In zijn 15 kubieke meter van beton, zijn eigen oceaan verzon
Van broodverpakkingen zeewier maakt en van Albert Hein tasjes kwallen
Die tegen in de onbestaande stroming peddelt en verdwijnt tegen de fictieve horizon.
Die met alles wat hij kon zijn eigen leven verzon
Zijn schubben zullen nooit een andere vis zijn schubben strelen
Er is niemand waar mee hij volledig zijn vissenvisie kan delen
Maar hij schrijft proza met elke bubbel die zijn kieuwen verlaat
Zingt liederen met zijn vinnen
Maakt poëzie met zijn staart
Hij heeft geleerd zijn verhalen te vertellen aan ieder die over de rand hangt, hem opzoekt
Enkel door te zwemmen.
Gister, was ik op een feestje, maar ik heb niet echt met iemand gepraat.
En vandaag heb ik een toets gefaald, waardoor ik een halfjaar studievertraging op loop
Morgen scheldt mijn beste vriend mij uit om dat er al een tijdje spanning tussen ons zit
Volgende maand maakt mijn vriendin het uit
En een jaar later ben ik weer ongelukkig
Dan heeft het allemaal geen zin meer toch?
Dan maakt het allemaal toch niet meer uit?
Dan straalt de zon alleen om mij waker te branden uit mijn bed te laten rollen, op de grond te
Vallen, verdrinken in de plas van nihilisme die zich onder mijn bed heeft verzameld
Daar de dikke mist in te ademen, de leegte tot mij te nemen en te stoppen het plekje tussen
Mijn longen en mijn hart.
En dan met dat gat in mijn borst naar school toe kruipen langs het academica gebouw.
Langs het waterbassin.
En daar in dat artificiële meer zit een vis en hij dobbert maar wat op en neer
Met niks om zijn leven te motiveren
Maar die vis blijft maar gaan.
Blijft maar zwemen, ook al is er geen reden
Elke dag weer wakker worden en doorgaan
In zijn zielige, sombere, grijze, betonnen vissen bestaan
Die vis blijft maar bestaan.
Op de meest radicale manier mogelijk.
Blijven leven, ook al wordt het dodelijk
Ik stond daar, en ik bleef even.
Luisterde naar de verhalen in zijn bubbels.
En het koor van zijn vinnen.
Hij heeft mij daar leren zwemmen