Drie jonge wereldverbeteraars
Franka Schellekens, Laurentiu-Cristian Ciobotaru en Romée Geelen schreven alle drie hun afstudeerscriptie bij het Zero HungerLab. Ze kijken terug op hun projecten en denken na over hun drijfveren.
Ik krijg er een fijn gevoel van als ik mensen kan helpen
Franka Schellekens
Franka Schellekens (24) studeerde vanaf 2015 econometrie aan Tilburg University. Eigenlijk was dat wel logisch, met zoveel wiskundig bloed in de familie, vertelt ze. ‘Mijn moeder, mijn tante én mijn oma zijn wiskundigen. Het was een heel leuke studie. Ik hou van moeilijke puzzels oplossen en dat gaat prima bij econometrie. Na mijn afstuderen in augustus 2021 ben ik gaan werken bij Rhythm, een bedrijf gespecialiseerd in zorglogistiek. Ik ben nu bezig met een opdracht waarbij ik het beddenhuis van een ziekenhuis zo efficiënt mogelijk indeel.’
‘Ik kan het iedere student aanraden om de afstudeerscriptie bij het Zero Hunger Lab (ZHL) te schrijven. Iedereen staat klaar om je te helpen; er heerst daar een echte teamspirit.
Mijn scriptie gaat over absorptiecapaciteit. Simpel gezegd: hoeveel hulpgoederen kunnen daadwerkelijk aan slachtoffers worden uitgedeeld nadat een ramp heeft plaatsgevonden? Ik heb bij het ZHL veel geleerd over de humanitaire hulpverlening. Wist je dat de organisatie van hulp bij rampen overeenkomsten heeft met een festival? Ga maar na: er komen ineens heel veel mensen op een plek die allemaal moeten eten, drinken, slapen en toiletteren.
Ook opvallend zijn de mondiale verschillen tussen de netwerken die de lokale hulpverleners aanleveren bij een ramp. In Afrika is dat vaak de kerk, in Zuid-Amerika de voetbalsupporters en in sommige delen van de wereld zijn er zelfs bendeleden die voor een eerlijke verdeling zorgen.’
En is ze een wereldverbeteraar? ‘Vind ik moeilijk te zeggen. Hein Fleuren en Perry Heijne van het ZHL zijn dat zeker wel. Ik krijg er in elk geval een fijn gevoel van als ik mensen kan helpen.’
Het verhaal van armoedebestrijding
inspireert me.Laurentiu-Cristian Ciobotaru
Het Zero Hunger Lab kent ook buitenlandse studenten. Een daarvan is de Roemeen Laurentiu-Cristian Ciobotaru (24). In 2019 schreef hij zich in voor de master econometrie en wiskundige economie aan Tilburg University. ‘Ik had me sowieso al voorgenomen om in het buitenland te gaan studeren. Het is goed voor je ontwikkeling als mens als je een tijdje in het buitenland zit. Nederland is een leuke, open samenleving met een goede onderwijskwaliteit. Of er verschillen zijn? Ik noem er twee: Nederlanders zijn directer dan Roemenen. En jullie eten vooral om energie te krijgen; voor ons is het vooral ook een sociale gebeurtenis. Anders gezegd: Roemenen leven om te eten, Nederlanders eten om te leven.’
‘Voor mijn scriptie bij het Zero Hunger Lab heb ik onderzoek gedaan naar cash transfers in Burundi, Soedan en Nigeria. Dat is het schenken van contant geld aan getroffen burgers, zodat die naar eigen inzicht een bestaan kunnen opbouwen. Dat heeft niet alleen een positief effect op de voedselzekerheid van de mensen, het is ook heel goed voor hun eigenwaarde. Verder is gebleken dat het voor het succes van de cash transfer niet uitmaakt of er een man of vrouw aan het hoofd van het gezin staat. Terwijl je misschien zou verwachten dat de vrouwen iets efficiënter met het geld zouden omspringen.
Ik heb een mooie tijd gehad bij het Zero Hunger Lab. Iedereen is heel bevlogen. Het is net een kleine familie; ‘ gezellig’, zoals jullie zeggen. Het verhaal van armoedebestrijding inspireert me. Ook Roemenië kent armoede. Er waren gezinnen waar maar een van de kinderen naar school kon. Dat heeft indruk op me gemaakt. Ja, ik wil graag de wereld beter maken.’
De kennis die we hier opdoen, kunnen we ook in de derde wereld toepassen
Romée Geelen
Romée Geelen (24) is een blijvertje bij het Zero Hunger Lab. Na het voltooien van haar studie econometrie werd ze gevraagd voor een promotietraject. Het eindcijfer dat ze voor haar scriptie kreeg, een negen, zal daar vast aan hebben bijgedragen. ‘Ik ga werken aan het Zero Waste Project. Dat gaat over het verminderen van voedselverspilling in Europa’, vertelt ze enthousiast.
‘Bij ons wordt er natuurlijk minder hongergeleden dan in de derde wereld, maar de kennis die we hier opdoen kunnen we daar later ook toepassen. Mijn scriptie bij het ZHL gaat over dieetoptimalisatie. Dat past bij me; ik ben altijd wel bezig met gezond eten. Ik heb onderzoek gedaan naar de goedkoopste diëten voor Indonesië, met lokale producten zoals cassave, maïs, tofu en pinda’s. Waarbij mensen natuurlijk wel genoeg eiwitten, mineralen en vitamines binnenkrijgen. Een gemiddeld huishouden van acht personen is daar ongeveer 66.000 roepie per dag aan kwijt; dat is omgerekend zo’n 4 euro. Een vegetarisch dieet is iets duurder. Of het gezellig was bij het ZHL? Ik moet zeggen dat ik vanwege covid alleen bij mijn afstuderen op de universiteit was, maar de sfeer was heel relaxed. Er wordt weleens geklaagd door studenten over de begeleiding tijdens stages, maar die van mij was top. Ik kreeg een schone dataset aangeleverd en kon gelijk aan de slag. Ik kreeg veel vrijheid in mijn onderzoek; daar ben ik zelfstandiger van geworden.’
En, als ze straks is gepromoveerd, de wijde, derde wereld in? ‘Wie weet. Ik hou van reizen en ontdekken.’
Tekst: Peter de Jong
Foto’s: Bram Belloni
Publicatiedatum: 12 mei 2022