Ryan van der Aa, alumnus Nederlands Recht
Als zoon van een lasser bij DAF Trucks behoorde ik tot een nieuwe stroom studenten, van wie de ouders nooit hebben gestudeerd. Ik startte in 1977 tegelijk met 120 andere eerstejaars bij rechten. De studiedruk was relatief laag, de sfeer informeel. De universiteit was, in vergelijking met andere universiteiten, rijk. Het studieprogramma daagde je bovendien uit. Ook kon ik veel naast mijn studie doen. Zo werd ik lid van de faculteitsraad en voorzitter van sportvereniging Pendragon.”
“Ik was een beursstudent. De studieschuld bedroeg aan het einde van mijn studietijd 33.000 gulden. Dat is achteraf gezien de beste investering die ik ooit heb gedaan. Die periode heeft mij gevormd. Met name het organiseren van internationale sporttoernooien bij Pendragon is zeer leerzaam geweest. Die vormende studieperiode gaf mij het zelfvertrouwen om een internationale loopbaan te starten.”
Het internationale virus
Mijn eerste baan was bij Berenschot Moret Bosboom in Tilburg. Dit internationaal opererende adviesbureau zocht iemand voor Human Resources. Al was ik afgestudeerd als criminoloog, HR paste beter bij mij. Berenschot deed internationale projecten voor onder meer ontwikkelingsorganisaties. In het tweede jaar mocht ik naar Sanaa in Jemen. We manageden een keten van slachthuizen en vismarkten en trainden het personeel.
Het internationale virus heeft mij vanaf dat moment niet meer verlaten. Mijn loopbaan kreeg een kleurrijk internationaal karakter. Zo heb ik onder meer in Libië en Tanzania grote voedselprojecten gedaan. En tegenwoordig werk ik in Londen als vice president Human Resources bij Vesuvius, toeleverancier van verbruiksartikelen voor de staal en gieterijindustrie. Ik heb bij dit bedrijf dertien jaar geen eigen bureau gehad. Mocht in allerlei landen met mensen contacten leggen.”
Echt wat bijdragen
“Ik ben bij Vesuvius eindverantwoordelijk voor het totale Internationale Human Resources-beleid met speciale aandacht voor de werving en selectie van talent. Bij managementfuncties letten we vooral op verbale en relationele vaardigheden, niet zozeer op de technische skills. Ik ga na hoe goed medewerkers functioneren in een multiculturele context. Ik raad jongeren aan om – net als ik vroeger – tijdens hun studie nevenactiviteiten te doen. Zonder dat, was ik nooit geworden wie ik ben.”
“Omdat mijn studietijd zo vormend is geweest, vind ik het fijn om iets terug te geven aan de universiteit. Een studente van de Law School die mij een paar jaar geleden sprak tijdens een belcampagne, wist mij te interesseren voor steun aan een micro justice-project.
Later ben ik gaan meewerken aan een samenwerking tussen Tilburg University en een universiteit in Zimbabwe. De universiteiten wisselen kennis uit rond thema’s als energie, milieu en landeigendom. Aan dit project kan ik echt wat bijdragen, omdat het gaat over het uitzenden van mensen overzee. Ik weet hoe internationale samenwerking werkt. Ik heb, samen met mijn talentmanager uit Engeland, bijvoorbeeld geholpen bij de werving en selectie van studenten. Ik vind het mooi om iets te mogen doen waardoor het enorme potentieel in Afrikaanse landen mogelijk wordt aangeboord. Ook is het mooi om met jonge mensen te werken. In die studenten zie ik mezelf terug. Hoe ik een kleine veertig jaar geleden hier met een smile rondliep.”