Erwin Olaf

Emmaüs was een dorp in Judea, zo’n tien kilometer van Jeruzalem, waar volgens het evangelie van de profeet Lucas Christus na zijn dood zou zijn verschenen aan twee discipelen. Die waren onderweg naar huis en herkenden aanvankelijk Jezus niet, al sprak hij belerend over goed en kwaad. Op de foto van Erwin Olaf is het avondmaal te Emmaüs uitgebeeld, op het moment waar in de herberg duidelijk wordt – aan de hand van dezelfde gebaren als tijdens het Laatste Avondmaal - dat de vreemdeling Christus betreft. Het breken en zegenen van het brood zou uitgroeien tot een centrale handeling in de katholieke liturgie.

De geënsceneerde foto van Erwin Olaf (1959) is een eigentijdse bewerking van een schilderij van de Italiaanse schilder Caravaggio uit 1602. De verbijstering van beide discipelen spreekt – precies als bij Caravaggio - vooral uit hun gebaren. De ene spreidt verrast zijn armen, de andere schiet uit zijn stoel overeind.

Net als bij Caravaggio wordt dit tafereel gekenmerkt door een lichtinval die de dramatiek van het moment groter maakt. Wat verder opviel bij Caravaggio was dat Christus is afgebeeld zonder baard, wat volstrekt ongebruikelijk was. Net zo ongebruikelijk is het feit dat Olaf vrijwel ongemerkt eigentijdse elementen in de afbeelding introduceert: een polsbandje bij de man rechts, een horloge bij de man links en de zoom van zijn onderbroek.

Het werk bevindt zich in de kunstcollectie van de universiteit, omdat het een actualisering is van een Bijbels thema, met middelen uit de moderne tijd. Net als Caravaggio neemt Olaf de vrijheid om de scène naar zijn hand te zetten, met respect voor het grote verhaal. Het werk van Olaf is in diverse collecties opgenomen, onder meer in die van het Groninger Museum, het Stedelijk Museum en Rijksmuseum in Amsterdam, Gemeentemuseum Den Haag en diverse particuliere collecties, zoals die van Elton John.

Nieuwsgierig naar de andere kunstwerken op de campus? Ga op onderzoek via de digitale plattegrond van Campuskunst.