TEP

Je leert dat het niet erg is om te falen

Kritisch reflecteren op succes in onze maatschappij, leren hoe je omgaat met tegenslagen en praten over stress en falen met medestudenten en docenten. Het kan je helpen en je minder alleen laten voelen. Dat ondervond Franziska Fröhlich, een derdejaars student Liberal Arts and Sciences, toen ze deelnam aan het Resilience Project. “Het is erg fijn wanneer anderen zo openlijk praten over hun ervaringen met falen.”

Onderzoek heeft aangetoond dat studenten een hoge, soms te hoge, prestatiedruk ervaren. Mede daardoor kampt een groot aantal studenten met mentale problemen. Daarom ontwierp en implementeerde University College Tilburg het Resilience Project.

Het project omvat colleges en sessies waarin studenten leren over falen, succes en veerkracht, en waarin zij tools aangereikt krijgen om veerkrachtiger te worden. Er is ook ruimte voor studenten, alumni, personeel en professoren om hun faalmomenten met elkaar te delen. Franziska Fröhlich was één van de studenten die deelnam aan het Resilience Project. We spreken haar over haar ervaringen.

Waarom heb je deelgenomen aan het Resilience Project?

“In het eerste jaar hadden we een aantal verplichte colleges over falen en veerkracht. We praatten bijvoorbeeld over historische figuren die hadden gefaald in wat ze wilden bereiken, en hoe dat falen hen verder bracht. Veel daaropvolgende sessies waren vrijwillig. Eén van onze docenten overtuigde mijn vrienden en mij ervan om naar de eerste sessie te komen. Daarna bleven we komen. Het was zo’n fijn gevoel dat zelfs studenten die je niet goed kent zulke persoonlijke verhalen delen. Je leert hen kennen en het maakt de community nog hechter.

Je leert iets én voelt je minder alleen met je problemen.

Wat vond je moeilijk en wat vond je prettig aan deze ervaring?

“Aangezien de activiteiten over falen en veerkracht gaan, kunnen er gedachtes zijn als ‘Wil ik hier wel over praten? Wordt het te persoonlijk?’. Er vonden vaak sessies plaats, met name diegene die voor het eerst meededen vonden het soms lastig om negatief over zichzelf te praten. Dat is in het begin soms eng.

Desondanks was het gevoel dat je niet alleen was erg fijn. Het gevoel dat iemand anders zegt wat jij denkt. Als iemand vertelt over het niet halen van een toets, het niet toegelaten worden tot een opleiding of niet weten welke master diegene wil doen, voel je je begrepen. Ik zou er normaal gesproken namelijk alleen met hechte vrienden over praten. Dat maakt het erg prettig om er te zijn, omdat je weet dat er een circle of trust is.”

Wat neem je mee uit het project?

“We hebben het gehad over copingstrategieën, hoe je omgaat met stress en problemen, en wat je kan doen als je een tegenslag hebt. Dat was erg interessant. De docent liet ons een hele lijst met copingmechanismes zien waarin ik mezelf herkende. We praatten over welke mechanismes gezond waren en hoe je ongezonde mechanismes om kunt zetten in gezonde. Dit pas ik nu ook daadwerkelijk toe. Zo heb ik thesisdeadlines waarbij ik probeer de gezonde copingstrategieën toe te passen bij tegenslagen. Ik neem dit zeker mee: het nadenken over wat je doet en wat je in plaats daarvan kunt doen.

Daarnaast besef ik me door het project dat iedereen dezelfde dingen meemaakt. Het hebben van meer persoonlijke gesprekken met mensen die je niet goed kent, het horen van verhalen over hun copingmechanismes en hoe zij zich voelen – dat is iets waardoor ik besef dat iedereen hetzelfde doormaakt. Als ik hierna ergens ga werken, zal ik minder snel geïrriteerd raken als iemand niet op tijd komt of iets niet op tijd afheeft. In plaats daarvan kan ik diegene misschien helpen.

Het gaat erom dat je begrijpt dat je iemand kunt helpen, in plaats van iemand nog meer naar beneden haalt.

Denk je dat een project als dit thuishoort in een bacheloropleiding?

“Dat denk ik zeker, juist in een bacheloropleiding. Er zijn studenten van 17 of 18 jaar die starten met een bachelor. De eerste tentamens komen eraan, die heel anders zijn dan de toetsen op de middelbare school, en ze falen. Dat kan ontzettend eenzaam en verdrietig zijn: het eerste wat je in je eentje doet mislukt. Als je een project als dit hebt en er zijn docenten die vanaf begin af aan vertellen dat falen tijdens je opleiding niet erg is, is het makkelijker om aan zo’n nieuwe stap te beginnen.

Ik hoop dat Tilburg University dit soort projecten implementeert in andere bacheloropleidingen.

Dit verhaal is een goed voorbeeld van het Tilburgse Onderwijsprofiel, dat bestaat uit drie kernbegrippen: Kennis, Kunde en Karakter. Door het aanleren van manieren om om te gaan met falen en stress, ontwikkelen studenten vaardigheden en karakters waarmee ze iets toevoegen aan de maatschappij. Wil je meer weten over het Resilience Project? Het verhaal en informatie achter het project is te vinden in deze video’s op Youtube.