E. du Perronprijs: Geschiedenis

Sinds 1986 reikt Tilburg University jaarlijks een prijs uit 'ter bekroning van mensen of instellingen die zich middels een actieve bijdrage aan de cultuur verdienstelijk hebben gemaakt voor de bevordering van wederzijds begrip en een goede verstandhouding tussen de in Nederland woonachtige bevolkingsgroepen'. In de vele jaren dat de prijs bestaat, veranderde de universiteit haar naam van Katholieke Universiteit Brabant in Universiteit van Tilburg en vervolgens in Tilburg University, en veranderde de Faculteit der Letteren in de Faculteit voor Communicatie en Cultuur, vervolgens in Faculteit Geesteswetenschappen en uiteindelijk in Tilburg School of Humanities and Digital Sciences. De prijs echter draagt al meer dan twintig jaar dezelfde naam: die van de beroemde schrijver E. du Perron.

Halil Gür ontvangt eerste Du Perronprijs in 1987

De naam komt uit de koker van oprichter en jarenlang jurylid Piet Mooren. Hij koos de naam in samenspraak met de toenmalige hoogleraar Theorie en Geschiedenis van de literatuur Jaap Goedegebuure. In 1987 werd de eerste Du Perronprijs uitgereikt aan de Turkse auteur Halil Gür. De uitreiking sierde het eerste lustrum van de Letterenfaculteit; op dezelfde dag werd een eredoctoraat overhandigd aan uitgever Geert van Oorschot. Een uitgever die zich jarenlang heeft ingezet om het werk van Ter Braak en Du Perron onder de aandacht van het publiek te houden.

In de jaren erna is er een lange lijst van zeer uiteenlopende auteurs bekroond. De juryleden die de prijs toekennen, maken geen principieel onderscheid naar etniciteit, naar publiek of naar genre. Zo kan het zijn dat de prijs ging naar de Marrokaans-Nederlandse prozaïst Hafid Bouazza, naar de Nederlandse jeugdboekenschrijfster Karlijn Stoffels en naar de Surinaamse essayist Anil Ramdas.

Leven in of met twee culturen

Wat kenmerkt de prijs naast deze 'openheid' in bekroonbare culturele objecten? De werken hebben altijd op de een of andere manier iets te maken met het culturele reflecteren op de multiculturele samenleving. Of dat nu de literair verwoorde herinnering is aan het proces van migratie, of de verbeelding door een Nederlandse auteur van allochtone personages, of een kritische positionering in het publieke debat, dat maakt niet uit. Veel van de bekroonde werken maken de (meer of minder moeizame) pogingen inzichtelijk om te leven in of met twee culturen.

Zichtbaarheid multiculturele schrijvers

In de beginjaren is de prijs soms niet uitgereikt, maar sinds 1993 bekronen van samenstelling wisselende jury's jaarlijks een laureaat die aan deze kenmerken voldoet. Het levert een zeer gevarieerde lijst op, die onder meer een bijdrage heeft geleverd aan het zichtbaar worden van wat we zouden kunnen noemen 'multiculturele schrijvers' als Marion Bloem, Hafid Bouazza, Kader Abdollah, Nilgün Yerli en Fouad Laroui in de literaire kritiek en in de literatuurgeschiedenis.

Onder de titel 'In naam van E. du Perron' heeft Piet Mooren in 2007 een meer uitvoerige geschiedschrijving van de prijs gepubliceerd in Cahiers voor een lezer 25, een uitgave van het E. du Perron Genootschap.