Trijntje van de Wouw

Drie verloren liefdes
Twee nieuwe theorieën
Vijf nieuwe akkoorden
De wereld in de palm van mijn kamer

Mijn ervaringen zitten in – maar klappen bijna uit –  de kast
Ik houd mijn wekker in mijn handpalm
Bedenk me dat het verwarrende aan dit inconsistente kompas is
dat de ruimte hier gevormd wordt door alles wat ik ooit heb bedacht
en als ik kijken wil mijn zicht niet verder reikt dan mijn glas
– Alles doe ik hier op eigen kracht

Ik pak zo de snelste route naar mijn – veel te volle – keukenkast
De verouderde gele halte waar ik om 08:30 uitstap
De pan heet water op het gas vertrekt precies op tijd

Mijn voeten ontwijken mijn vieze was als hondenpoep en kauwgum op het fietspad
Ik stap uit bij mijn broodrooster, mijn trein vertraagt haar pas
Het is weer aangebrand en zwart
Ze vormen wolken boven mijn hoofd
De regen is zwaar vandaag – ik voelde het al aankomen –
Mijn hoofd is moe en over productiviteit kan ik niets beloven

De eerste links is een val
Ik blijf maar keren maar dezelfde ruimte blijft zich vertonen
Waar zijn de stromingen?
De wilde rivieren en de hoge bomen
Ik vang hier geen wind
Ik hoor alleen de ruis van mijn gedachtes

Ik kom zo nog te laat aan bij mijn bestemming
Het scherm licht op als de zon na een dik wolkendek
“Welkom bij het vierde college”
Het is al februari en ik zit nog steeds voorover gebogen
mijn joggingbroek, kop thee en vermoeide hoofd neem ik waar door mijn vierkante ogen
Ik blijf maar zoeken naar de beloning maar weet nooit wat er gaat komen

Drie verloren liefdes
Twee nieuwe theorieën
Vijf nieuwe akkoorden
De wereld in de palm van mijn kamer
Nooit kwam ik dichter bij het zicht dat ik zag door de ramen

De zondebok
doorgefokt
opgefokt
In het nauw gedreven door zijn hoeders
door diezelfde hoeders uitgelokt.

Vast gebonden aan zijn poten
ren maar roepen zij
ga dan zeiden zij
hoe moet ik rennen dacht hij
wanneer jullie de knopen legden
maar ik zal loskomen uit deze maatschappelijke stramienen
los van de knopen en de striemen

Maar waar hij ook is
waar hij ook gaan wil
voelt hij de kaders
Hoe voelt vrij zijn voor een zondebok wanneer het de 
maatschappij is dat dient als hok
en één vooroordeel gebaseerd is op één flock?

De zondebok
‘was meer een dier voor een ander klimaat’ luidde het
‘hoorde hier niet, was hier toch voor een reden’
‘bezette al uw huizen en uw banen!’
het gras was toch groener hier
en de stenen harder
maar je nóóit meer druk
de zondebok: dienend als reden voor jouw ongeluk

Nee
zondebokken grazen nergens
en lopen niet op vier poten
hóóguit op hun tenen
Zonebokken staan niet op zichzelf
maar zijn verkozen, opgezet en ten toon gezet
zondebokken zitten niet in hokken
maar mogen loslopen, míts binnen jou maatschappelijke kaders

De zondebok is mens
stop geen zondebok in jouw kooi vol problemen
zoek de sleutel in je eigen beslissingen, politieke keuzes en je privileges
 

Trijntje van de Wouw

Geen geduld voor stoplichten
mijn glas tot dat hij vol zit
evenmin voor tot dat hij leeg is
de dag die nacht wordt
en voor alles wat ik mis 

geen geduld voor
een volle telefoon
de oven die 200 graden is
en eigenlijk voor alles dat ooit weer terug moet naar gewoon

geen geduld voor
de droge lijm
traag lopende mensen
het vuur dat langzaam dooft
en voor in het moment zijn

geen geduld voor
opsommingen
de borrelende waterkoker
de laatste aflevering
vallende sterren
het nummer
het volle bad
de golven
het berichtje terug 
de overkant
mijn lege glas
de ober
wortels
lente
vogels
en de juiste momenten

geen geduld voor
een impulsieve sigaret
mijn vieze was
bomen die weer blad krijgen
of daar van worden ontdaan
eigenlijk gewoon de seizoenen
en alles met betrekking tot de standen van de maan
 

geen geduld
voor dingen die hard of zacht moeten worden
wolken die verdwijnen voor de zon
mijn eigen donkere buien
tranen
en mijn op de verwarming hangende - droog wordende - truien

geen geduld
voor het moment van pure extase
of het moment van puur crashen
mijn pas naar de deur als de bel gaat
en jij daar staat
of voor vlinders
rupsen
en wegvliegende facking wespen

geen geduld voor 
de wijn die ik stiekem drink voordat jij er bent
het proeven van het water in een andere stad
voor buren die wakker worden
voor tot dat jij mij echt kent
en eigenlijk voor alles wat zogenaamd wel weer went

geen geduld voor
structurele gelijkheden
bijsluiters 
mijn laptop
evenmin geen geduld voor jou
en evenmeer geen geduld meer voor mijzelf
 

want mijn geduld is op
of was misschien al op in de eerste plaats
is er misschien nooit geweest
of is iets dat helemaal niet bestaat
misschien juist op doordat jij mij liet zitten
op aan al mijn gewacht
misschien kwijt
of misschien heb jij het wel gewoon van mij afgepakt
misschien opgeslokt door mijn trage wasmachine
of mijn waterkoker
eventueel op aan de traagheid van politieke keuzes
of aan alles dat nog moet komen
misschien simpelweg kwijt door de snelheid van de tijd
noch op aan relativiteit
misschien is het iets dat moet worden gevonden  
of iets dat gewoon voor je neus ligt
een vaag iets
een simpel iets
een iets waar voor ik het geduld niet heb om het te doorgronden

I don't want breasts on Monday
and no beanies on Saturday
I want to be your girlfriend on Wednesday
And dance for you on Monday - night
I want to be your person on Thursday
Nails in my hips on Sunday
and be free on Tuesday

I want to flow
I kept my water for too long in this bath called: society
It had no more room for my roots; nor for what I seemed to be; nor wanted to be

It made me believe that being a woman
was just reality
You’re a woman, that’s just what you be,
and that is making you, once you shaved your legs and be not too loud;
God damn delicately

That I had to accept a hand on my buttocks out of good decency;
that I had to be feminine; that I should work harder for my legacy and that I should show them some skin, but not too much and not too voluntarily because then they would do bad things to me

My bath is now a sea
And if you want to swim in this you ask, and no is no

You see
My bath I now a sea

It flows and flows
sometimes I’m a woman
Sometimes I feel non-binary

You see
My bath is now a sea

Sometimes I feel just like then
When I was 7, flowing through swimming pools with a swimming trunk and a naked chest
When a girl looked at me and asked:
are you a boy or what else?
It was then that I realized I wasn't what they expect
That girls should not look like this; like me; like that

You see
My bath is now a sea

Since a few years is the new the old me
I am and I flow between genders and away from those genders
I thank the people before me who taught me about gender and the binary
Before I was ready

You see
My bath is now a sea

All I want to say is that this set me free
I flow on my path

You see
My bath is now a sea

k zie de lichamen van een gezin  
maandagmorgen op het nieuws
een moeder met twee kinderen
zomaar tegen het asfalt geduwd
door een mortierbom die daar viel
ijskoud afgevuurd

Een gebroken witte deken rust over hun gebroken lichamen
een hand bedekt met bloed komt onder het kleed vandaan
Grijpend naar een brandschone koffer die daar pal naast staat

Ze waren tot het laatste moment gebleven in hun dorp
vastberaden pas te gaan als het echt niet meer kon
en toen het echt zo ver was pakte ze de koffer
om de brug over te steken naar de overkant
de hoofdstad

Een heel gezin om gekomen door een aanslag
Een moeder
Twee kinderen
En een vriend van de familie
de realiteit op een maandag

De volwassen arm onder het doek doet mij geloven dat dit de moeder is
Ik ga er vanuit dat haar jongste dochter pal naar haar ligt
houdt ze haar moeder vast
terwijl haar moeder de koffer stevig vast pakt
Klaar om haar gezin veilig te stellen
Klaar om weg te gaan van de ellende die veroorzaakt wordt door machtige mannen met machtige wapens en machtige ego’ s
Zou zeggen dat het tijd is, dat het goed komt, dat het oneerlijk is, zou ze hen betere tijden beloven
Zou ze zeggen hou me vast we zien elkaar boven?

Een mortierbom
acht mensen net voor de brug kwamen om
Vraag me af of dit het echt waard is
Of een troste Russische soldaat nog steeds trots na zo’n daad is

Je pakte je koffer, je wachtte tot het laatste moment
hopend dat wanneer jullie de koffer samen uit zou pakken je in een veilige haven bent

Vertel me dat the goed komt
Ik schrijf je deze brief omdat ik bang ben
De laatste maanden voel ik een onrust in me die ik niet verklaren kan
Ik zit vol met zorgen, terwijl ik nooit dacht aan morgen

Lieve toekomst, Ik vraag me af waar ik beginnen moet
Want mijn glory days beginnen steeds meer lijken op iets dat vergaande glory heet
Ik onderdruk de angst want wie heeft er iets aan leven met angst maar ik ben bang
Ik wil dromen, maar er is een dun lijn tussen enerzijds dromen en anderzijds hopen

Ik bedoel je weet nooit hoe het gaat lopen
en ik bedoel misschien gaat het goed komen
 en ik bedoel naja mijn moeder zei: je moet ook niet alles geloven  
maar ik ben bang

Voor de man op het nieuws die roept dat zuiveringen Rusland sterker maakt
Voor de bommen die vallen in Jemen, Oekraïne, Syrië, Irak en Pakistan. In Iran, libanon, Libië, Saoedi-Arabië en Afghanistan. Veel landen he? Had je dat verwacht dan.
Oh en ik ben bang voor of ze hier ook ooit gaan vallen.

Ik weet dat ik mezelf gek maak
en ik weet dat ik soms te veel nadenken kan
Maar hoe moet ik anders weten over oorlogen en Oeigoeren in een concentratiekamp?

Ik sprak laatst een meisje en ze zei dat niet weet of ze haar familie nog ooit gaat zien dat ze 24/7 in angst leeft en de camera beelden checkt in haar thuisland, kijkend of er in het huis van haar ouders nog steeds een licht brand.

 En nee liefste toekomst dit is nog maar een topje van die arme ijsberg die ondertussen langzaam verdampt. Mijn zorgen rijken veel hoger.
Weet namelijk ook niet of mijn diploma ooit genoeg gaat zijn, gaat mijn diploma ooit genoeg zijn?
Er is steeds meer nodig voor een toekomst die enigszins ergens op lijkt.
Een studie en een master vraagt om stages, vrijwilligerswerk, 10 jaar ervaring op je 20e en andere dingen waar ik de presentatiecultuur voor verwijd.

Het moet meer en beter
Hoe meer hoe beter
Werk je LinkedIn bij toekomst, zorg dat ze je niet vergeten.
Het is nu alleen brood op de plank, vroeger kon je hier een drie gangen diner van eten.

Meer en meer
Terwijl mijn studieschuld als maar oploopt
Hoe weet ik of het ooit genoeg is zo
en kan ik ooit gelukkig zijn wetende dat dat overheid de komende 30 jaar altijd euro’s van mij krijgt

De helft van mijn vrienden is depressief
Uitgeput of mentaal ziek
De prestatiedruk drukt op hun drukke bestaan terwijl hun drukke hoofd altijd aan staat
Het is hopen op geluk, maar ondertussen werken we ons een ongeluk.
We willen slaap, een studie en beetje fun, deze maatschappelijke druk maakt deze generatie letterlijk stuk en dat terwijl alles ook nog eens duurder wordt.

De huizenmarkt begint steeds meer te lijken op een exclusief oord, waar je duizenden euro’s voor hebt betaald, maar er is een lekkage in de badkamer. En ik weet niet eens of ik mezelf daarvan kan voorzien, ik bedoel me iets afpakken kunnen ze niet, maar ik heb liever gewoon een huis, neem genoegen met minder, maar iedereen wil toch wat die verdient.

Ik leef in een land met 10 jaar Rutte, je moet normaal doen of weggaan, ondertussen werd er bezuinigd, verhoogd, stijgen de huizenprijzen, meer daklozen, meer zorgkosten, minder doen wat je belooft en noem maar op. Verdraagzaamheid neemt af, ongelijkheid neemt toe en ik lieve toekomst ik ben nu al moe.

De wereld wordt uitgebuit en ik betaal de prijs, ondertussen begeeft het klimaat zich op glad ijs en ik weet niet of mijn afval scheiden en geen vlees eten wat bijdroeg, maar helpen doet het niet genoeg, ik wacht en wacht totdat de multinationals eindelijk eens iets gaan doen, het grote plaatje, de mannen in pak, iemand die het woord bij de daad voegt. Dieren worden nog steeds massaal gefokt en geconsumeerd maar niemand die iets van de geschiedenis leert. Worden pandemieën zo nog een trend? Ik weet niet of mijn generatie het redt, de jeugd heeft de toekomst, maar de jeugd heeft vooral stress, naja lieve toekomst ik ga zo naar bed.

Vertel me dat het goed komt
Want in gedachte heb ik je nog steeds stevig vast toekomst, ik heb jou, ik heb de toekomst, de jeugd heeft toch de toekomst, nou schrijf me alleen terug als je denkt dat het goed komt. Als je denkt dat onze zorgen kunnen vergaan bij morgenstond. Laat de ijskappen aansterken, laat mijn generatie aansterken, en laten we wonen.
Laat het hopen zich vervangen door net als vroeger, door simpelweg te dromen.
Laat het hopen zich vervangen door zoals vanouds simpel weg te dromen.

Ik woon sinds kort weer in het dorp waar ik opgegroeid ben. Bij mijn ouders. Mezelf eens even lekker onderdompelen in dat oh zo warme bad genaamd polarisatie. De politieke appel valt bij ons thuis namelijk mijlen ver van de biologische boom. Want na 6 jaar in de stad ben ik natuurlijk zo vrij als spelt graan in de wind. Zo noem ik mezelf graag, vrij, terwijl ik onderweg iedereen uitsluit die anders denkt. Zo zelfbewust en goed voor de wereld dat je er bang van wordt.

Ik vertoon mij niet vaak in het dorp, maar soms stap ik met al mijn linksheid, queerness en non-binairheid toch de lokale supermarkt binnen, om nog even een linzenburger mee te pakken. Een cocktail van wokeness: duurzaam, met eetbare bloemen. Mijn vader refereert al een week naar zichzelf als ‘die witte man’ nadat ik die term over hem heen spuwde. Marianne Thieme hangt boven mijn bed en af en toe nee ik een likje van mijn zoutlamp. Kijk mij eens gaan, met mijn afgekaderde identiteit. Terwijl ik eigenlijk zo vrij ben als het water in mijn vat vol tegenstrijdigheden. Want dat is wat ik ben, een vat vol tegenstrijdigheden: maar deel mij toch maar in in het linkse segment.

Af en toe pak ik de bus naar Tilburg. Terwijl ik met een vriend onder het genot van een drankje praat merk ik het weer, het wij en zij principe. ‘’Ja die vriendin van vroeger, dat is nu zo’n wappie toch? Die vriendin is into complottheorieën en is pro-boeren en anti-vaccins, dat moet wel een wappie zijn! Zo weer iemand ingedeeld, check.  En die jongen waar we een aantal jaren geleden mee werkten? Die stuurt nu foto’s van vlees naar die vriend door wanneer hij iets over het klimaat post. Hij vindt dat hij ‘niet zo woke moet doen’. Zelf vond ik het zo vreemd, dat ik ervan in de lach schoot. Je plaatst dus iets over de bio-industrie en krijgt een foto van spareribs met de tekst; ‘dit is toch veel te lekker’. Tja, een creatieve manier van de afstand verkleinen neem ik aan?

Ik studeer social inequalites in Rotterdam. Afgelopen week kregen we ethische dillema’s over abortus voorgeschoteld, je moest zeggen of je het eens of oneens was. Sta je dan met je goede linkse gedrag en met je her body her choice te verkondigen dat wanneer een persoon de zwangerschap wil beëindigen vanwege het geslacht van het kind je het daar niet mee eens bent. En ik zeg persoon, want zo woke ben ik dan nog net wel.

Alles voor de beeldvorming. Mijn studiegenoot zei eerder die dag nog dat hij in zo’n linkse bubbel zit. Het voelt bijna als iets om trots op te zijn. Voelen we ons verheven? Zo zal iedere verkiezingsuitslag een reality check zijn wanneer je erachter komt dat het merendeel van het land écht wel anders denk dan jij. Voor mij is ieder familiefeest een reality check, daar heb ik mezelf niet te veel opwinden tot kunst verheven. Maar de gesprekken voor of na zo’n feest gaan nog steeds zo: ‘welke Kees bedoel je? Die rechtse oom? Ja die.’ Of: ‘er komen wel alleen maar boeren op dit feest: dus het wordt vast niet leuk.’

Ik merk het aan alles: de bubbels waarin we ons verkeren worden hardnekkig en je durft er bijna niet meer uit te stappen. Want waar sta je nou eigenlijk voor als je geen vlees eet, maar je wel je maandsalaris aan de H&M uitgeeft. Er bestaat niet als een ‘woke wappie’ en er bestaat niet iets als een ‘linkse VVD’er’.    

Het is makkelijk iemand uit te sluiten gebaseerd op zijn standpunten en ideologieën. Net zo makkelijk om mezelf in te sluiten in míjn standpunten en ideologieën. En ik laat je alleen maar toe als je het wachtwoord raadt. Het wachtwoord? D66isnietlinks.

Mijn eigen gepersonaliseerde bubbel. En al botsen onze bubbels botsen af en toe tegen elkaar, klappen zullen ze nooit.

Toch voel ik dat iedereen uitsluiten geen zin heeft, noch je verheven voelen door je liberale denkbeelden. Want extreem-links en extreem-rechts verschillen uiteindelijk dan niet meer zo veel.  

Uiteindelijk zijn de meeste mensen een vat vol tegenstrijdigheden. Maar dan moeten we wel van een afstandje naar onszelf durven kijken. Anders sluiten we elkaar uit tot dat de wereld alleen nog maar in bubbels is verdeeld. Want als we die FVD’er echt zien als iemand die van een andere planeet af komt, en zij zien mij als iemand van een andere planeet, wiens planeet is dit dan eigenlijk??
We moeten kijken naar waar we de verbindingen kunnen opzoeken en waar het gesprek gevoerd kan worden, zodat we die bubbel af en toe wat vaker kunnen laten spatten.  Maar niet te vaak en niet altijd want dat is ook weer niet nodig; verschillen mogen er ook zijn, al dan niet voor het politieke debat.

Get a coffee

Meet a friend

Finish the first chapter

Go to the toilet

Get a coffee

Meet more friends

Finish a few more chapters  

Go to bed

A place where old legends live on the walls and through the books

Where digitalization is key - and sustainability takes root

Where we meet people at the coffee corner

And make mountains move

To get to your victory
But not without the obstacles that make you feel the dirt under your feet, that make you crawl under itchy nets and jump over high fences
Not without sitting at dinner tables justifying why you can be a mom and work this hard, why you can be feminine and be this smart.

To get your victory.
And even then, women don’t crave wars out of power and pride; to play with their toxic swords.
Women have the war built from within; coming from hormones and menstruation pains; the struggle with internalized opinions, and fear for those who play with toxic swords.

To be woman
We feel war when we walk in the night with a key holding between our fingers, tight.
More literally we feel war when we fight for our rights.

To be woman
Do you know that feeling when you dream and you fall for no particular reason, you want to run, but something is keeping you from leaving.
You bump against glass ceilings, fall through pay gaps, stick to sticky floors and stand for closed doors.
You get a high position, no! you worked for it, not because of women’s quota, which is to correct discrimination, but because of the amount of stereotyping, you had to climb over first, before you could climb the actual mountain that is for all of us.

To be woman
Is to be part of a 1-hour tv show with 30-minute breaks, waiting for the next one to interrupt you.
To have a Christmas dinner with as appetizer the question if you have a boyfriend yet, as main dish when it’s time for you to have children, and the dessert will be a solid when are you going to marry - question.

I will say this now and I say this once: productive rights are far more different from the right to be reproductive, it’s not one and it’s not the other.

If they took women seriously decades ago there would be more knowledge than ever; there would be more knowledge about women. In school, they would teach you what consent is and what pleasure is, what history is, and what equality is.

Excuse me, but I had to name this first, so when we say, let’s celebrate the cultural, political, socio-economical, and last but not least academic achievements of women or non-binary people today; we know where they came from and that was a long way, so no! men don’t also need this day.

k ben een kind van het engagement
Ik ben verwend

Ik ben een kind van engagement
Ik ben verwend

Maar om in de woorden van E. du Perron te spreken: een echte vent, die een duidelijke stelling inneemt en zijn persoonlijkheid laat gelden

Iedereen zegt altijd weet wie je bent
Maar wat als dat an sich al een privilege vergt
Zolang het maar in een hokje past - weten wie je bent

een mens heeft meerdere identiteiten
ze kunnen splijten, vermengen, bijten en herrijzen
het maakt jou allemaal eigen
soms is de ene luider en wil je de ander liever verzwijgen

een continent heeft meerdere identiteiten
vele identiteiten
ze kunnen in oorlog zijn, beklijven of uniten
ze vloeien en staan vast
staan in de boeken in de kast
zitten vooraan in de klas
tussen je kleren in de was
vormen een zegen of een last
zweren bij kris en kras
of zitten bedroeft met een hele familie op elkaar gepakt te schuilen
vele identiteiten

zoals de grenzen vervagen maar er nog zijn  - in je hoofd, in je hart
zoals wij weten wie we zijn
als wij Europa zijn wat zegt dat dan over mij

normen en waarden veranderen
al zitten ze bij sommige landen nog onder een dikke laag van permafrost
maar deze laag permafrost lijkt als een van de weinige niet te smelten
maar dikker te worden door koude ellende dat je oorlog noemt
 

onder een harde niet veroordelende laag aardkorst zijn we allemaal samen maar we zijn verdeeld door veel meer lagen

kijk naar een oud continent
en bedenkt of het oud is
als een deel helemaal geen houdbaarheidsdatum heeft op de waardenconserven in pot

kijk naar jezelf
en bedenk dat alles vast en veranderbaar is
zolang jij er geen houdbaarheidsdatum op stopt

’Wie schrijft die blijft’’ zei mijn vriendin laatst
misschien blijft ze het zeggen
wanneer ik weer onzeker ben over wat ik eigenlijk schrijf en maak

Wie schrijft zet iets op papier en maakt het daardoor onsterfelijk
wil niet zeggen niet bederfelijk
want ik ken teksten die ik liever bedek met verf en ik
ken teksten die ik al 100 keer heb gelezen, tot me heb genomen en verwerk ik
zie letters en ik werk

Het belang zit hem in het belang voor jou
wil niet zeggen dat alles aan moet slaan
ik bedoel teksten zijn rauw er zit geen video achter die ingesteld is op je korte spanningsboog maar het moet pakkend zijn en dat betekent veel, niet de zinsvolgorde maar de creativiteit en is het eigenlijk wel actueel
het belang zit hem in het belang voor jou
jij die schrijft jij die maakt
haal je er wat uit
en ben je degene die deze tekst draagt

Liet mij denken aan hoe het begon
toen ik klein was schreef ik nummer of kikkers die de weg over wilde steken
en jongens in mijn klas, goed en stom, zwart wit, mijn liederen waren een simpel gedicht
mijn vader achter de camera, ik vragen of ik al beginnen mag, met hoge stem mijn nummers met enige urgentie gezongen, dit was belangrijk, dit was mijn tekst, die kikkers moesten gehoord worden ja, zij staken over een gevaarlijk weg.

Toen ik tiener werd schreef ik gedichten
vooral over liefde en mijn driftige buien
voor meisjes van wie ik na een blik te veel ging houden
en andere tiener drama’s waar op ik teksten bouwden

Je merkt dat het serieuzer wordt als je een mapje op je computer hebt
met je teksten, artikelen of andere woordenspread
als je het hier en daar eens deelt met je moeder of op een donkere plek op het internet
ik begon meer te dichten en meer te balen
het moest beter en moest mooier

Later kwamen de korte verhalen
Dagen dralen want ik moet dit toch delen anders bestaat het niet echt
Want wie schrijft die blijft

Nu deel ik ze
vertel ik ze
verwerp en verleg ik ze
 

het is een levensloop
schrijven is blijven
het belang zit ‘m in het belang voor jezelf
scheur de pagina’s
gooi het weg
deel de goeie
zoek je weg