“Bijdragen aan een eerlijke werkomgeving die een rechtvaardige samenleving bevordert”

Universiteitsfonds 4 min.

Opeoluwa Adedokun rondt binnenkort de master Labour Law and Employment Relations af aan Tilburg University. Omdat ze wil bijdragen aan de herziening van arbeidswetten in Nigeria meldde ze zich aan voor deze opleiding. Opeoluwa is namelijk van mening dat als je de samenleving wilt ontwikkelen, je eerst jezelf moet ontwikkelen. Dat heeft zij kunnen doen met dank aan een studiebeurs via Stichting Universiteitsfonds Tilburg.

Toen Opeoluwa Adedokun (27) in Nederland aankwam, lag er sneeuw. Het was koud en ze wist niet echt waar ze heen moest. Gelukkig werd ze op het vliegveld opgevangen door een paar studentenvertegenwoordigers van de universiteit. Ze hielpen haar op weg met een reisbeschrijving en de nodige apps. Opeoluwa werd opnieuw opgewacht op station Tilburg. Daar werd ze naar de universiteit gebracht en vanaf daar naar haar kamer. ‘Iedereen was zo vriendelijk. Dat gaf mij een heel comfortabel gevoel. Dat hield niet op. Ik ben niet zo goed in kaartlezen, dus ik ben talloze keren de weg kwijtgeraakt, maar iedereen heeft me altijd geholpen.’

Een paar maanden eerder had Opeoluwa zich ingeschreven voor de masteropleiding Labour Law and Employment Relations aan Tilburg University. ‘In Nigeria werkte ik als juridisch medewerker bij een bank. Als kind wilde ik altijd chirurg worden, maar op een dag was er een debat tussen studenten van de bèta- en de kunstafdeling op mijn middelbare school. Het ging over ‘wie redt meer levens, advocaten of artsen?’ De vertegenwoordiger van de kunstafdeling presenteerde een overtuigend betoog over de unieke positie die advocaten in de samenleving innemen. Ik was er zo door geraakt dat ik besloot dat ik advocaat wilde worden.’

Toen ikzelf in aanraking kwam met oneerlijke arbeidspraktijken, werd mijn interesse in het arbeidsrecht aangewakkerd

Hire and fire

‘Toen ikzelf in aanraking kwam met oneerlijke arbeidspraktijken, werd mijn interesse in het arbeidsrecht aangewakkerd. Ik zag dat de machtsverhouding tussen werkgever en werknemer scheef is. De arbeidswetten in Nigeria zijn verouderd en bevoordelen meestal de werkgever binnen de ‘common law’ van Nigeria. De werkgever mag ‘hire and fire’ op zijn eigen voorwaarden inzetten. Er is weinig baangarantie. Werknemers moeten vooral hun dankbaarheid tonen aan hun werkgever. Dat is niet meer van deze tijd en het is ook niet in overeenstemming met de internationale best practices. Ik vind dat er iets moet gebeuren om dit te veranderen. Ik wil bijdragen aan de herziening van arbeidswetten in Nigeria en aan de ontwikkeling van een eerlijke werkomgeving die een rechtvaardige samenleving bevordert. Iedere werknemer moet met waardigheid worden behandeld. Om mezelf te wapenen met kennis en vaardigheden heb ik mij ingeschreven voor de masteropleiding Labour Law and Employment Relations, een master op het snijvlak van arbeidsrecht, sociaal beleid en human resource management. Ik ben er namelijk van overtuigd dat je eerst jezelf moet ontwikkelen voordat je de samenleving kunt ontwikkelen.’

Dat sluit aan bij mijn missie. Werknemers binnen het Nigeriaanse systeem zijn kwetsbaar, ze moeten empowered worden.

Internationaal en multidisciplinair

‘Ik wilde een opleiding volgen die internationaal georiënteerd was. De meeste gaan over de wetten van hun eigen land. Hoewel de masteropleiding in Tilburg zich richt op de EU-wetgeving, biedt hij een allesomvattend perspectief, waardoor je ook vergelijkingen kunt maken met je thuisland. Bovendien is het een multidisciplinaire opleiding. We praten over arbeidsrecht, HRM en sociaal beleid. Het vak ‘Compensation and benefit’ hielp me om beter te worden in het spreken in het openbaar, omdat we in groepen werden verdeeld en onderwerpen kregen toegewezen die we aan medestudenten moesten onderwijzen. Hier heb ik enorm veel van geleerd.’

Opeoluwa herinnert zich nog het moment waarop ze hoorde dat ze was aangenomen. ‘Ik moest de e-mail waarin stond dat ik was toegelaten een paar keer lezen voordat ik het kon geloven. Toen ik een plek in de opleiding kreeg aangeboden, heb ik de universiteit gelijk gemaild met de vraag of er mogelijkheden waren voor een beurs. Ik ontving een e-mail met de link naar de beurspagina, waar ik de Charitas for Charitas-beurs vond. Deze is bestemd voor vrouwen uit opkomende en ontwikkelingslanden en wordt toegekend aan studenten die kwetsbare mensen helpen. Dat sluit aan bij mijn missie. Werknemers binnen het Nigeriaanse systeem zijn kwetsbaar, ze moeten empowered worden.’

Even leek het erop dat deze fantastische kans aan mij voorbijging

Uitzondering

‘Vanwege een aantal onvoorziene financiële problemen kon ik de vereiste immigratiekosten niet betalen voor ik de beurs ontving. Toen ik de beurs had gekregen, heb ik de immigratie coördinatoren een e-mail gestuurd om hen te laten weten dat ik de rekening kon voldoen. Zij vertelden me dat het te laat was om mijn visum aan te vragen, omdat de deadline inmiddels was verstreken. Even leek het erop dat deze fantastische kans aan mij voorbijging. Vervolgens heb ik aan alle e-mailadressen van Tilburg University die ik destijds op internet kon vinden een brief geschreven waarin ik mijn situatie uitlegde. Zelfs aan mensen die niets met mijn opleiding of immigratie te maken hadden. Binnen een week ontving ik een e-mail van het immigratieteam waarin stond dat ze mijn situatie hadden besproken en dat ze hadden besloten een uitzondering voor mij te maken. Dat was een wonder! Het immigratieteam van Tilburg University heeft echt de nek voor mij uitgestoken. Daar was ik misschien nog emotioneler over dan over het feit dat ik in Nederland kon studeren.’

Meer dan academische vaardigheden

Ze vervolgt: ‘Ik hou van het leven in Nederland. Ik heb me er nog niet zo ver in verdiept als ik had gewild, maar dat heeft veel te maken met het feit dat ik behoorlijk introvert ben. Ik werk daaraan. Wel heb ik een aantal Nederlandse snacks geprobeerd, zoals de stroopwafel.

Het onderwijs in Nederland is anders dan in Nigeria. Een belangrijk verschil is dat je docenten mag tutoyeren. Er is minder afstand, waardoor je gemakkelijk een gesprek kunt beginnen. Ik moet veel informatie verwerken. Dat is soms overweldigend, maar de begeleiding is goed. Mijn supervisor is zeer behulpzaam en biedt onbetaalbare begeleiding.

Zoals ik al zei, heb ik meer geleerd dan alleen academische vaardigheden. De universiteit heeft veel faciliteiten en programma's die verder gaan dan de opleiding. Er zijn bijvoorbeeld carrière- en netwerkevenementen en er is aandacht voor mentaal welzijn. In mei woonde ik een netwerkevenement van de universiteit bij, waar ik veel heb geleerd. De hoofdspreker zei tegen alle aanwezigen dat ze voor zichzelf moesten klappen, alleen maar omdat ze op het evenement waren verschenen. Ze zei ook dat iedereen wel eens een evenement heeft afgezegd omdat het te ver buiten hun comfortzone lag. Dat was herkenbaar voor mij. Ze zei dat we trots op onszelf moesten zijn, omdat we deze spannende stap hadden gezet en op dat evenement waren verschenen. Dat kwam bij me binnen. Elke stap telt, hoe klein ook. En ik heb deze les ook op andere gebieden van mijn leven toegepast. Je hoeft ook niet alles onder controle te hebben, probeer gewoon om erbij te zijn.’

Word donateur

Met jouw gift aan Tilburg University kun je verschillende projecten een steuntje in de rug geven. Projecten die net dat beetje meer kunnen bereiken met een financiële impuls. Of initiatieven die een financiële bijdrage nodig hebben om van start te kunnen gaan.

Steun Tilburg University

Meer zelfvertrouwen

'Ik ben nu bezig met het afronden van mijn scriptie. Daarna wil ik praktijkervaring opdoen op het gebied van HR. Ik wil leren hoe je binnen een organisatie beleid kunt maken op het gebied van discriminatie van mensen met een migratieachtergrond. Deze interesse is gevoed door het vak Cultural Diversity Management, die ik erg herkenbaar vond.

Dat betekent inderdaad dat mijn familie mij nog langer zal moeten missen. Ik ben nog nooit zo lang en zo ver van huis geweest. We houden contact via de telefoon en via facetime. Als ik terugkom, zal ik nog steeds dezelfde Opeoluwa zijn, alleen met meer vaardigheden en meer zelfvertrouwen.

Als ik over tien jaar terugkijk op deze ervaring, weet ik zeker dat ik nog steeds dezelfde dankbaarheid voel als nu. Het is heel bijzonder dat mensen die ik niet ken mijn idealen belangrijk genoeg vonden om erin te investeren. De dag dat ik hoorde dat ik deze beurs kreeg, was de gelukkigste van mijn leven. Tegelijkertijd brengt het veel verantwoordelijkheid met zich mee. Als je een beurs accepteert, dan moet je het ook waarmaken.’