Analoog flirten met Finder

Nadine: “Ik liep al best lang met dit idee rond. Iedereen ziet toch wel eens iemand lopen van wie die denkt ‘díe is leuk’? Maar omdat je dan niet weet of die al bezet is, spreek je diegene niet aan. Daar hebben ze datingapps voor uitgevonden. Zelf heb ik daar een beetje moeite mee. Je weet dat die apps manipuleren met hun algoritmen. Los daarvan is het moeilijk om online een goede klik te krijgen of deze op waarde te schatten. Vraagt iemand je hoe je geslapen hebt, dan denk je: Mag het wat inhoudelijker? Maar als ze meteen de diepte ingaan, is het meteen weer te zwaar. Toen ik dat met een vriendin besprak, kwamen we tot de conclusie dat we behoefte hebben aan fysiek flirten. Daarom heb ik samen met de Krakers Finder in het leven geroepen. Krakers Tilburg is een groep jonge Tilburgers die vanuit De Nieuwe Vorst creatieve ideeën tot leven brengt.”

Voor €3,95 krijg je een pin en een paar sjanskaarten. Heb je zin in een flirt, dan speld je je pin op. Zie je zelf een aantrekkelijke persoon met zo’n pin, dan kun je die aanspreken of een sjanskaart toestoppen met je naam en telefoonnummer. Inmiddels hebben zo’n tweehonderd Tilburgers een pin besteld.

Anoniem schreeuwen

“Ik ben zelf nog niet aangesproken, maar ik weet dat dat bij anderen wel is gebeurd,” vertelt Nadine. “Ik ben gek op ongemakkelijke gesprekken. Op online sociale media platformen en datingapps kun je je daarvoor makkelijk verschuilen, dat is natuurlijk jammer. Ik hoor ook weleens dat de generatie net onder mij niet eens meer durft te bellen. De menselijke stem is heel direct en dat vinden ze moeilijk. Maar als we direct, face-to-facecontact altijd uit de weg gaan, weten mensen niet meer hoe dat werkt. Dan krijg je vervolgens dat ze zich verstoppen en anoniem gaan schreeuwen op internet. Dat vergroot de polarisatie en dan krijg je excessen waarin mensen ineens het Capitool bestormen of gaan rellen in Eindhoven. De digitale wereld mengt zich steeds meer met de fysieke wereld. Ik geloof ook helemaal niet in het bestaan van een aparte online en offline wereld. Die twee lopen gewoon door elkaar.”

“Sherry Turkle, een Amerikaanse sociaal psycholoog, beschrijft hoe jonge kinderen op een verjaardagsfeestje alleen maar aandacht hebben voor hun telefoon, terwijl dat bij uitstek een gelegenheid is om met anderen te praten. Doordat zij bezig zijn met hun telefoon, leren ze niet om met empathie met een ander in gesprek te gaan, laat staan ruzie te maken en daar op een goede manier uit te komen. Ik denk dat het heel belangrijk is om face-to-face met elkaar te communiceren en dat we ook op jonge leeftijd leren hoe moeilijk dat is. Probeer niet steeds via je telefoon te ontsnappen aan de ‘echte’ wereld. En onthoud dat je steeds te maken hebt met echte mensen, ook als je communiceert via digitale middelen. Ik weet zeker dat dat te weinig gebeurt. Daar maak ik me toch een beetje zorgen om.”

Ik hoop docenten en studenten te enthousiasmeren voor spannende digitale en hybride vormen

Lange weg te gaan

Nadine spreekt niet alleen vanuit haar persoonlijke ervaring. In het dagelijks leven is ze research explorer bij Fontys. Ze werkt voor het kennisthema Creatieve Economie waar ze onderzoek doet naar digitale cultuur. Daarbinnen staan drie thema’s centraal: de toekomst van internet, digitaal welzijn en hybride kunsten. Nadine: “We onderzoeken bijvoorbeeld op welke innovatieve manieren je analoge kunstvormen kunt digitaliseren. In coronatijd is duidelijk geworden ook binnen het onderwijs nog veel te ontdekken als het op digitalisering aankomt. Neem bijvoorbeeld de circusopleiding. Hoe kan je afstuderen als dat digitaal moet? Ook in het werkveld zijn nog lang niet alle mogelijkheden benut. Toneelgezelschappen experimenteren met online interactieve voorstellingen. Daarvoor zijn superveel interessante mogelijkheden te bedenken. Ik hoop docenten en studenten te enthousiasmeren voor spannende digitale en hybride vormen.”

Na een kort adempauze vervolgt Nadine: “Ik merk wel dat we allemaal klaar zijn met ons computerscherm. Zelf heb ik ook weinig zin in een volgende online meeting. Op dit moment zou ik zelfs het liefst mijn computer uit het raam gooien. Maar goed, ik denk dat we moeten zoeken naar een mix die past bij het moment. In het afgelopen jaar zijn we noodgedwongen allemaal wat mediawijzer geworden. Zonder dat we het in de gaten hadden, waren we al eerder in het post-digitale tijdperk gerold. Daarin maken digitale technieken een belangrijk deel van ons leven uit, zonder dat we ons daar bewust van zijn. Je merkt bijvoorbeeld pas hoe afhankelijk je van het internet bent, als de wifi het niet doet.”

Fomo

“Begrijp me goed, ik ben heel blij dat we internet en technologie hebben. Daardoor kan ik met veel mensen in contact blijven. Tegelijk zie ik ook wat de beperkingen ervan zijn. In mijn boek Van Meme tot Mainstream beschrijf ik ook mijn eigen struggles daarmee. Ik ben geen techneut, maar ik weet wel hoe social media werken. Toch zit ik op bijna elk groot platform. Ik weet dat mijn data worden verhandeld en dat ze daar slecht mee omgaan, maar toch blijf ik erop zitten. Wat dat betreft is het net alsof je in een slechte relatie zit, maar het niet uit durft te maken omdat je je gevangen voelt. Veel mensen stappen nu over naar Signal als privacyvriendelijk alternatief voor WhatsApp. Voor mij is helemaal weggaan wel een grote stap. Ook Facebook durf ik nog niet te verlaten omdat de alternatieven als Mastodon nog niet toegankelijk genoeg zijn. Dat toont maar weer aan hoe ingenieus sommige social media zijn gemaakt. Het gevolg is dat ik nu op zo’n beetje op alle messenger services zit. Waarom? Omdat ik in contact wil blijven. Voor mijn werk, maar ook omdat ik het wel lekker vind om te zien wat iedereen aan het doen is. Het is een beetje ‘fomo’, de angst om dingen te missen.”  

“Hetzelfde geldt overigens voor mijn Fitbit en mijn iPhone. Het kost veel tijd en energie om daar acceptabele alternatieven voor te vinden. Ook omdat je er nu eenmaal gewend bent aan de werking van die apparaten. Volgens mij liggen daar veel mogelijkheden. Daarom vind ik het goed dat er nu wordt gepleit voor een minister van digitale zaken. Het moet makkelijker worden om over te stappen. Zeker voor mensen die niet zo technisch zijn.  

Nee, ik zou niet terug willen naar een tijd zonder internet, maar het zou wel goed zijn als er meer openheid was over de werking ervan. Als ze bij Tinder een beetje hun best zouden doen dan kunnen ze mij zeker drie uitstekende matches bieden. Alleen is het verdienmodel daar niet op ingericht. Als ik ‘de ware’ vind, dan kom ik niet meer terug en dan verdienen ze niet meer aan me. Het is hetzelfde als roken. Producenten willen dat je veel sigaretten koopt, maar niet té veel, want dan ga je misschien dood en dan verdienen ze minder. Iedereen wil liefde, Tinder maakt daar handig misbruik van.”

Uit de hand gelopen

Nee, dan Finder. Dit initiatief doet geen loze beloftes, werkt niet met slinkse algoritmes en splitst je geen irritante reclames in de maag. Hoe meer mensen het groene speldje dragen, hoe grote de kans op succes. Daarom wil Finder zich ook buiten de Tilburgse stadsgrenzen verspreiden. “Het Praktijkcollege verstuurt de pakketjes nu voor ons en we zijn op zoek naar ‘pin points’ waar mensen een pin kunnen kopen. Als de kroegen weer opengaan gaat het natuurlijk echt lopen. We zouden het ook heel tof vinden als we straks pins kunnen uitdelen op festivals. Dan kun je hem meteen gebruiken.”

“Eerlijk gezegd kwam er direct na de introductie best veel op me af. Het is een beetje uit de hand gelopen idee. Ineens stond ik allemaal dingen in te pakken en te versturen. En dat terwijl ik al meer dan fulltime werk. Daar had ik van tevoren niet zo goed over nagedacht, haha.”

Update: nu ook landelijke pinpoints

Fotograaf: Simone Michielsen

Publicatiedatum: 26 mei 2021