Na een stapavond in Café Brandpunt was het aan: Ronald en Dagmar vonden elkaar op de rechtenfaculteit
Vele liefdes kennen hun oorsprong op de campus, al houden ze niet allemaal stand. Sommige campuskoppels zijn tot op de dag van vandaag nog samen. Op weg naar het 100-jarig bestaan van de universiteit verzamelen we hun 'love stories'. In 1991, tijdens het tutoraat Privaatrecht B dat Dagmar gaf, leerden Ronald Dielissen (51) en Dagmar Dielissen-Breukers (52) elkaar kennen. De vonk sloeg niet direct over, sterker nog: Ronald was niet Dagmars favoriete student. Gelukkig kwam het goed toen ze twee jaar later samen in het bestuur van het pleitdispuut kwamen.
In 1989 begon Dagmar in Tilburg aan de studie Nederlands recht, in 1991 begon Ronald met fiscaal recht. Het tutoraat, een studiebegeleiding- en huiswerkklasje, werd door ouderejaars studenten aan eerstejaarsstudenten gegeven. Daar kruisten de wegen van Dagmar en Ronald voor het eerst. Dagmar: “Ik ben bijna twee jaar ouder dan Ronald en gaf hem dus les. Ik weet nog dat het een rumoerige groep was, op de vrijdag. Ronald zat regelmatig met zijn walkman op als hij aan het werk was, dan kon hij beter studeren geloof ik. Dat vond ik maar gek.”
Dubbelbockbiertjes
Pas later, toen ze samen in het bestuur van pleitdispuut DiCiT kwamen – Dagmar als voorzitter, Ronald als penningmeester – kwamen ze elkaar opnieuw tegen. “We hielden pleitwedstrijden met andere universiteiten en gingen op excursie bij advocatenkantoren”, vertelt Ronald. Ze verzonnen in die tijd ook de Nationale Snelpleitwedstrijden, die nog steeds worden georganiseerd. “We vonden allerlei rechters en ervaren advocaten bereid om als rechtbank te fungeren, zodat wij konden oefenen. Bijna alle pleitdisputen van de juridische faculteiten in Nederland deden mee.”
We bleven met zijn tweeën over, en Ronald bracht me naar huis. Ik vroeg of hij nog wat bij mij kwam drinken. Zijn antwoord? ‘Ik heb niet zo’n dorst.’
Steeds vaker ondernamen Dagmar en Ronald dingen samen, zoals op stap gaan. Ook die ene avond in oktober, toen ze samen met vrienden heel wat dubbelbockbiertjes dronken in Café Brandpunt. Dagmar: “We bleven met zijn tweeën over, en Ronald bracht me naar huis. Ik vroeg of hij nog wat bij mij kwam drinken. Zijn antwoord? ‘Ik heb niet zo’n dorst.’ Dat kon op zich wel kloppen na al dat bier”, lacht ze. “Hij kwam overigens wel mee naar binnen, sindsdien was het aan.”
Drukke jaren
Dagmar was inmiddels aan een tweede studierichting binnen rechten begonnen, en was parttime docent Burgerlijk Recht A. Ronald deed zijn vakken in de volgorde die hem het beste uitkwam. En zo gebeurde het dat hij als allerlaatste het tweedejaars vak moest doen waarin Dagmar lesgaf. Ronald: “Eigenlijk kwam dat best goed uit; ik kon mijn kennis de dagen voor het tentamen testen, Dagmar kon haar vragen testen. Toch heb ik braaf bij een andere docent tentamen gedaan.”
In 1996 studeerden ze samen af, Dagmar voor de tweede keer
In 1996 studeerden ze samen af, Dagmar voor de tweede keer. Ze kunnen zich allebei herinneren dat ze het ontzettend druk hadden in hun studententijd. “Dagmar deed het tutoraat en zat in de redactie van SecJure, het faculteitsblad. Ik was lid van de Smeetskring en zat namens de studentenfractie Juristen 2000 in de faculteitsraad. En we deden allebei het pleitdispuut en waren mentor van eerstejaars bij de TIK- en FIK-introductieweken”, somt Ronald op. “Maar eigenlijk hadden we hartstikke veel vrije tijd. Een prachtige tijd dus!”
Weddenschappen
Studeren in Tilburg stond voor Dagmar overigens eigenlijk helemaal niet op de planning. “Ik woonde in Zuid-Limburg en wilde graag naar Utrecht. Mijn vader en opa studeerden eerder in Tilburg, dus was ik toch nieuwsgierig en bezocht ik ook die open dag. Ik vond de campus leuk en gezellig en volgde inspirerende bijeenkomsten. Uiteindelijk koos ik ervoor om toch in Tilburg te gaan studeren.” Ronald woonde al in Tilburg, daar studeren was wel zo makkelijk. “En de universiteit en de studie fiscaal recht stonden heel goed aangeschreven. Dat was dus eigenlijk direct duidelijk.”
Tilburg is misschien niet de mooiste stad, maar wel een hele gezellige, échte studentenstad, vindt Ronald. Dagmar: “We hebben het enorm naar ons zin gehad. Met veel van de vrienden die we leerden kennen, hebben we nog steeds contact.” Ronald: “Binnen ons vriendenclubje dat rechten studeerde, ontstonden er allerlei setjes. Toch waren de reacties op onze relatie anders: er zijn veel weddenschappen op afgesloten. Omdat ik niet zo’n goede reputatie op het hebben van relaties had, dacht iedereen dat het maar kort zou duren.”
Op woensdag studeerden we af, op vrijdag tekenden we voor ons huis. Dat was best spannend, maar wij hadden er alle vertrouwen in.
30 jaar verkering
Ze bewezen samen het tegendeel. In 2024 hebben Dagmar en Ronald 30 jaar verkering. Ze zijn inmiddels ook al 23 jaar getrouwd. Dagmar ging direct na haar studie de advocatuur in en is partner bij Boskamp & Willems advocaten. Ronald is fiscalist en een van de aandeelhouders van HLB Witlox Van den Boomen, sinds kort Newtone geheten. Ze wonen in Veldhoven, maar kochten hun eerste huis, in Nuenen, samen al in 1996. “Mensen verklaarden ons voor gek”, zegt Dagmar. “Op woensdag studeerden we af, op vrijdag tekenden we voor ons huis. Dat was best spannend, maar wij hadden er alle vertrouwen in.”
Grappig feitje? Dagmar: “De bibliotheek opende in de tijd dat wij studeerden en was toen de modernste bibliotheek van Europa. We vonden het baanbrekend – daar zal de jeugd nu om lachen – dat we een eigen e-mailadres kregen. Er is veel veranderd. De campus is nu dubbel zo groot als toen wij er studeerden!”
Heb jij ook een Tilburg University love story?
Hebben jullie ook een Tilburg University love story en willen jullie die delen? Laat het ons weten.
Stuur een mail naar: magazine@tilburguniversity.edu
Publicatiedatum: 18 april 2024