Alumnus Joost Dijkstra: van het digitaliseren van de universiteitsbibliotheek naar informatieanalist bij de Olympische Spelen

Joost: “Ik ben in 1984 begonnen met de propedeuse Econometrie. Dat jaar heb ik de propedeuse wel gehaald, maar dat verliep niet zonder slag of stoot. Op de middelbare school ging wiskunde en economie wel goed, maar dat was op de universiteit van een heel ander niveau. Ik twijfelde of ik wel door moest gaan met de opleiding en ging rondkijken naar andere studies. Ik kwam uit bij Bestuurlijke Informatiekunde, en dat leek me een stuk interessanter. Destijds was dat een nieuwe opleiding. We waren met relatief weinig studenten en de opleiding was heel breed ingestoken.”

“Mijn studententijd was eigenlijk niet zo bijzonder. Ik woonde thuis en voelde niet de behoefte om op kamers te gaan. Nu vind ik het heel jammer dat ik dat toen niet heb gedaan. Voor mijn afstudeerstage ben ik naar het buitenland gegaan, naar Antwerpen. Mensen lachen daar soms een beetje om, en dat is ook wel begrijpelijk, het is namelijk wel erg dichtbij, maar België is zo anders dan Nederland. Ik werkte daar bij Agfa-Gevaert, van de fotorolletjes, en daar hield ik me bezig met data-analyse. Na zes maanden boden ze me een baan aan, maar dat aanbod heb ik afgewezen. Mijn scriptiebegeleider had namelijk ook een baan voor me op de universiteit. Ze begonnen met een groot Europees project waar ze een database-analist voor zochten. Dat sloot perfect aan.”

Door de universiteitsbibliotheek naar Barcelona

“Na drie jaar liep dat project af en moest ik op zoek naar iets anders. In die tijd was de universiteitsbibliotheek bezig met een innovatieslag, en dat vond ik erg interessant. Dus ging ik daar aan de slag met het opzetten van een digitale bibliotheek voor de economie- en rechtsfaculteiten. Wij waren echt aan het pionieren. Wetenschappers hoefden niet langer meer naar de bibliotheek te komen als ze op zoek waren naar een artikel, maar konden het artikel op hun eigen computer downloaden en eventueel zelf printen. Dat was een enorme verandering.”

“Doordat het ook een Europees project was met andere universiteitsbibliotheken, reisden we regelmatig om op verschillende plekken in Europa te vergaderen. Daardoor leerde ik mijn Spaanse vrouw kennen. Dat was in 1995, en in 1999 verhuisde ik naar Barcelona. Ik was benieuwd hoe het zou zijn om in een ander land te gaan werken. Mijn vrouw en ik spraken af dat ik een jaar zou bekijken of het iets voor mij zou zijn. Toen ik aankwam had ik wel twee ‘handicaps’: ik sprak de taal niet (noch Spaans noch Catalaans) en ik had geen werk. Via het Europees project kwam ik aan een freelanceklus die vier maanden duurde. Ondertussen ging ik op zoek naar een nieuwe baan. In de krant zag ik een vacature voor een IT-bedrijf dat mensen zocht voor grote evenementen, zoals de Olympische Spelen. Een van de eisen was dat je goed Engels moest spreken. Ik solliciteerde en werd zo ongeveer meteen aangenomen.”

We zorgden ervoor dat de journalisten die werkten voor het IOC zo snel mogelijk hun verslagen in een systeem konden zetten. Dit werd vervolgens doorgestuurd naar de grote persbureaus

Werken aan een perssysteem

“Als mensen aan de Olympische Spelen denken, magisch en kolossaal, denken ze vaak dat de International Olympic Committee (IOC) de Spelen organiseert. Maar achter de schermen is het toch anders georganiseerd. Waar het IOC overkoepelend stuurt voor grote zaken zoals bijvoorbeeld sponsoring, beveiliging en de IT, zijn het de sportfederaties die hun eigen kampioenschap op dezelfde locatie en in dezelfde tijdsperiode organiseren en draagt het lokale olympische comité zorg voor o.a. accreditatie, huisvesting, tickets en ceremonieën. Het IT-bedrijf waar ik voor werkte, was verantwoordelijk voor het games managementsysteem, commentatorensysteem en het applicaties-informatiesysteem. Ik werkte mee aan dat laatste systeem. We zorgden ervoor dat de journalisten die werkten voor het IOC zo snel mogelijk hun verslagen in een systeem konden zetten. Dit werd vervolgens doorgestuurd naar de grote persbureaus.”

“Om het systeem te blijven verbeteren, was ik veel in contact met journalisten. Het systeem was heel simpel en zonder tierlantijnen, want de verslaglegging moest heel snel verstuurd worden. In twee weken tijd werden ongeveer 7000 artikelen gemaakt. Daar zaten natuurlijk ook hele korte berichtjes tussen, maar het geeft wel aan hoeveel het systeem gebruikt werd.”

Dynamische werkomgeving

“Ik heb het werken als informatieanalist bij de Olympische Spelen nooit als stressvol ervaren. We hadden drie jaar de tijd om aan het systeem te werken. Het derde jaar was het testjaar, om ervoor te zorgen dat er niets mis kan gaan tijdens de Olympische Spelen. Ik zag wel dat die testmomenten stressvol waren voor de programmeurs, omdat het systeem moest werken tijdens de Spelen. Doordat de sporten anders zijn voor de Zomer- en Winterspelen en de regels in elk land anders zijn en telkens veranderen, moest het systeem steeds aangepast worden.” 

“In 2004 was er een grote reorganisatie. Het IT-bedrijf, met Barcelona als standplaats, besloot dat de informatieanalisten elke vier jaar zouden gaan werken op de locatie van de Olympische Spelen. Dat zou betekenen dat ik dus om de vier jaar naar een ander land zou moeten verhuizen. Op dat moment hadden mijn vrouw en ik twee jonge kinderen, dus ik sloeg dat aanbod af en ben voor mezelf begonnen. Ik kijk met veel plezier terug op die baan. Het was een prachtige ervaring. Ik heb zo veel mensen van verschillende nationaliteiten leren kennen. Op die manier kom je erachter dat mensen dingen op verschillende manieren doen, maar toch tot hetzelfde resultaat komen. Het is echt een verrijking geweest voor mijn persoonlijke ontwikkeling.”

Publicatiedatum: 8 april 2024